第７回：その記憶はいつまで覚えていますか？

สวัสดีค่ะ こんばんは。エミリーです。

หลายคนอาจจะงงว่า อ้าว..ครั้งที่５กับ６ไปไหน บล็อกเราพิเศษค่ะ ４แล้ว７เลย
ไปคิวชูมาอัพทดแทนครั้งที่หายไปแล้วนะคะ ไปตามอ่านได้＾＿＿＿＾

ในครั้งที่ผ่านๆมาเราได้เรียนเรื่อง input กันมาเยอะมากๆ คราวนี้เราก็จะมาต่อยอดว่าเมื่อเรารับinputมาแล้ว สมองของเราจะเอาไปทำอย่างไรต่อ

ซึ่งกระบวนการเรียนรู้ของสมองเราอย่างคร่าวๆเลยก็จะเป็นกระบวนการ

" input→intake→output "

คือเราจำว่า เหมือนกับการที่เรากินอาหาร ซึ่งในที่นี้ก็คืออาหารสมอง(input) แล้วร่างกายดูดซึมเอาสารอาหารไปใช้(intake) แล้วร่างกายก็เอาพลังงานไปใช้ประโยชน์ เช่น ออกแรง(output)ค่ะ

ซึ่งที่จริงแล้วมันมีรายละเอียดปลีกย่อย และกระบวนการนู่นนี่นั่นกว่าinputจะออกมาเป็นoutputเยอะมาก

ที่สำคัญเลยคือต้องมี インプット強化กับ気付き ถึงจะเกิดการเรียนรู้จากinputที่ดี เพื่อให้กระบวนการมันดี เหมือนกินอาหารแล้วถ้าเราเคี้ยวข้าวมาดีๆมันก็จะย่อยง่าย

ซึ่งนอกจากนี้ เค้าก็พูดถึงความจำ(สั้น แต่รักฉันยาว←มุกโบราณอีกแล้ว ขออภัย)

ว่ามันจะมีความจำอยู่ ２แบบคือ

1. Short/Medium-term Memory/Working Memory(短期記憶) 

และ 2. Long-term Memory（長期記憶）

ยังบอกอีกว่าไอ้เจ้า Short/Medium-term Memory มันจะเปรียบเสมือนกับ กระดานดำที่เราเขียนข้อมูลไว้ แต่เมื่อผ่านไปนานๆ ข้อมูลมันก็จะเลือน แต่ถ้าเราฝึกการจดจำข้อมูลนั้นๆบ่อยๆ มันก็จะกลายมาเป็น Long-term Memoryของเราได้ 

โดยเคล็ดลับของมันก็คือ ฝึกการจดจำแบบ spaced repitition การทำซ้ำแบบเว้นระยะ

เหมือนการออกกำลังกาย คือสัปดาห์หนึ่งทำสัก 2-3ครั้ง ต้องมีพักช่วงบ้าง ไม่งั้นร่างกายมันจะชิน แล้วทำให้ออกกำลังกายได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ คือเหมือนวิ่งเบิร์นไขมัน ถ้าวิ่งทุกวันร่างกายจะอึดขึ้นจนไม่เบิร์น (เกี่ยวหรือเปล่าไม่รู้ แต่เข้าใจแบบนี้555)

อีกอย่างนึง คือ หัดจำข้อมูลเป็นก้อนๆ หรือ chunk คือจัดกลุ่มข้อมูลให้มันอยู่เรียงกัน แล้วมันจะจำได้ง่ายขึ้น! ตอนแรกศาสตราจารย์จากHarvard University นามว่า George Millerเสนอทฤษฎี The truth of magic number 7 ในปี 1955 ซึ่งทำให้มีการค้นคว้าวิจัยเกี่ยวศาสตร์ใหม่นี้ที่ชื่อ Cognitive Psychology (認知心理学；จิตวิทยาในกระบวนการเรียนรู้)เกิดขึ้น โดยคนเราจะจำกลุ่มข้อมูลเป็นก้อน(chunk)ได้ไม่เกิน 7±2หน่วย

George Miller

 แต่ต่อมา Nelson Cowan ได้เสนอทฤษฎี The magic number 4 in Short-term memoryออกมาเมื่อปี 2001 คือคนเราจะจำกลุ่มข้อมูลเป็นก้อน(chunk)ได้ไม่เกิน 4±1หน่วย 

Nelson Cowan

ซึ่งส่วนตัวก็เห็นด้วยกับทฤษฎีของCowanมากกว่านะ ยกตัวอย่างเช่น เลขชุดยาวๆอย่างเลขบัตรประจำตัวประชาชน(13หลัก) หรือเลขบัตรเครดิต(16หลัก) เราก็แบ่งเป็นทีละก้อนทีละ3-5ตัวเลขเลย

ตัวอย่าง

เลขบัตรประจำตัวประชาชน(เลขปลอมค่ะไม่ต้องห่วง)

11014      01592       490

4(+1)         4(+1)       4(-1)

เลขบัตรเครดิต จำง่ายกว่ามากเพราะที่หน้าบัตรมันแบ่งเลขเป็นก้อนๆให้ทีละ4ตัวเลขอยู่แล้ว

4000 1234 5678 9123

ลองเอาไปใช้กันดูนะคะ วิธีจำแบบนี้ ได้ผลแน่นอน

นี่เคยท่องเลขบัตรประจำตัวประชาชนของเพื่อนได้ ตอนเพื่อนขอให้ช่วยสมัครบางอย่างให้จนมันจำติดหัวได้แม่นไปแล้วค่ะ (ทุกวันนี้ยังจำได้อยู่เลย ไม่ได้อยากจำเลยนะ)

อีกอันนึงคือท่องเลขบัตรเครดิตค่ะ ไว้ช็อปออนไลน์ ไม่ต้องแงะบัตรขึ้นมาดู ช็อปเพลินรูดปรื๊ดๆ อันนี้ก็ดีไปอีก

ฝึกดู เพื่อการฝึกคิดเป็นระบบ และเพิ่มความสามารถในการจำนะคะ

พบกันใหม่เอนทรี่หน้า(ที่เป็นการบ้านของจริง)ค่ะ✨

🎶明日はきっといい日になるー高橋優