イントロ＆エントリーNo.①：ゲゲゲの女房

☆いらっしゃいませ！エミリーの日本語劇場へようこそ！☆

เรามีความเชื่อที่ว่าถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เราชอบ เราก็จะทำมันออกมาได้ดี และเป็นตัวเรามากที่สุด

อยากให้บล็อกนี้เป็นเหมือนไดอารี่ที่เมื่อย้อนกลับมาแล้วได้มองเห็นตัวเองที่ได้เติบโต เรียนรู้อย่างมีความสุข

นอกจากความสุขในการเรียนแล้ว เลยอยากมาแบ่งปันงานอดิเรกที่ทำอย่างจริงจังมากอย่างหนึ่ง คือ

"การดูซีรี่ส์" หรือ「ドラマ」นี่แหละค่ะ

ความฝันอย่างหนึ่งที่ชอบคิดเล่นๆคือ อยากเป็นคนที่ทำงานในวงการทีวี

มันดูยิ่งใหญ่ เข้าถึงคนได้เยอะดี และสามารถสร้างความสุขให้กับคนได้

บล็อกนี้ก็จะมารวบรวมซีรี่ส์ในดวงใจของเจ้าของบล็อกที่อ้างตัวเป็นเจ้าของโรงละคร(劇場)น้อยๆนี้ไว้

พร้อมทั้งพยายามจะสอดแทรกความรู้ภาษาญี่ปุ่นที่อยู่ในตัวบทไปด้วย พร้อมความกรี๊ดดาราเล็กน้อยค่ะ

มาเริ่มกันเลยดีกว่า〜

エントリーNo.①　ゲゲゲの女房（2010）- Gegege No Nyobo

主演：松下奈緒、向井理

主題歌：いきものがかり「ありがとう」

エピソード：156 話

評価：☆☆☆☆★

เรื่องนี้สร้างมาจากหนังสืออัตชีวประวัติของคุณมุระ นุโนะเอะ ภรรยานักเขียนการ์ตูนชื่อดัง มิซึกิ ชิเงรุ เจ้าของผลงาน『ゲゲゲの鬼太郎』หรือชื่อไทย คือ คิทาโร่ ไอ้หนูปีศาจ หรือ อสูรน้อยคิทาโร่

เริ่มดูเพราะนักแสดงในดวงใจ มุไค โอซามุ เล่นเป็น มิซึกิ ชิเงรุที่เสียแขนข้างซ้ายไปตอนสงครามเนี่ยแหละค่ะ เริ่มดูเพราะอยากรู้ว่า จะเล่นยังไงให้เนียนแบบไม่มีแขนข้างนึงตลอด 156 ตอน！ ขึ้นชื่อว่าเป็น朝ドラ(ละครเช้า) แน่นอนว่าส่วนใหญ่จะรันทด ซึ่งเรื่องนี้เล่าความยากลำบากในการใช้ชีวิตคู่ของ"ฟุมิเอะ"และ"ชิเงรุ" เนื่องจากในสมัยนั้น อาชีพนักเขียนการ์ตูน เป็นอาชีพที่ไม่ได้รับการยอมรับแถมรายได้ยังน้อยอีกต่างหาก เวลาไปส่งต้นฉบับก็ไม่ได้ค่าต้นฉบับบ้าง ไฟที่บ้านก็โดนตัด แถมโดนคนรอบข้างมาเบียดเบียนอีก ลุ้นกันแล้ว ลุ้นกันอีก กว่าจะรวยก็ปาไปตอนที่ 100 แล้ว (สปอยล์เบาๆ)

จากในเรื่อง เราจะได้เห็นสังคมสมัยหลังสงครามโลก ซึ่งก็คือสมัยโชวะ เช่น การแต่งงานแบบดูตัวแบบที่ฟุมิเอะและชิเงรุทำ การได้รับบาดแผลทางใจภายหลังสงครามของชิเงรุ การเข้ามาของเทคโนโลยีสมัยใหม่ บทบาทฐานะการส่งเสริมครอบครัวในฐานะของผู้หญิงของฟุมิเอะ รวมไปถึงเกร็ดความรู้และคติความเชื่อเกี่ยวกับภูติผีปีศาจญี่ปุ่นที่สอดแทรกไว้บ้างตลอดทั้งเรื่อง เช่น เทพเจ้าความจน กัปปะ ปีศาจกำแพง เป็นต้น พอดูแล้วจะรู้สึกว่า มันsoโชวะมากๆเลยแต่สนุกเพราะว่าสภาพสังคมมันต่างจากสมัยนี้เนี่ยแหละ

ระดับความโหดในการดู 💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀สิบกระโหลกค่ะ นานมากกกกกกกกกกว่าจะดูจบ ต้องใช้พลังในการดู 156 ตอน คูณด้วย 15 นาที ถ้าดูแบบไม่ต้องหลับก็วันกว่าๆแล้ว ฟังเพลงありがとうจนร้องได้เป๊ะเลย เป็นละครเช้าเรื่องแรก และอาจจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ดูตั้งแต่แรกจนจบ แต่เราก็ดูเพราะมุไคหล่อมาก555

✨ภาษาญี่ปุ่นน่ารู้✨

出雲方言（出雲弁）สำเนียงอิสุโมะ สำเนียงพื้นถิ่นของจังหวัดชิมาเนะ(ในชื่อเก่าคือ อิสุโมะโนะคุนิ)

ตอนดูครั้งแรกตอนละครเพิ่งฉายไม่นาน ที่ต้องโหลดวิดิโอมาฝังซับเองนั้น เป็นช่วงที่เจ้าของบล็อกเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่น โห...ฟังไม่ออกค่ะ พูดอะไร ไม่เหมือนภาษาญี่ปุ่นเลย ฟังยากกว่าสำเนียงโอซาก้ามากๆ

เนื่องจากบ้านเกิดของฟุมิเอะ อยู่ที่เมืองยาสุงิ จังหวัดชิมาเนะ ส่วนบ้านเกิดของชิเงรุ อยู่ที่เมืองซะไกมินาโตะ จังหวัดทตโตริที่ติดๆกัน ตัวละครสองตัวนี้ก็จะใช้สำเนียงอิสุโมะคุยกันค่ะ 

⑴ บทพูดที่ได้ยินบ่อยที่สุดคือ 〜だけん。〜けん。

เป็น接続助詞ที่แสดงเหตุผล เหมือนเป็นตัวตบオチเวลาคนอื่นพูดอะไรมา แปลว่า ก็เพราะ...ไง

ตัวอย่าง布美枝「うちの人は、本物の漫画家ですけん！」เป็นคำพูดที่ฟุมิเอะพูดกับเก็นเบอิผู้เป็นพ่อที่มาเยี่ยมลูกสาวที่โตเกียวแล้วเห็นความไม่แน่นอนในอาชีพของชิเงรุลูกเขย

⑵ อีกอันหนึ่งคือ どげした？คือどうした？ในภาษากลางนั่นเองค่ะ

การผัน指示代名詞（こそあど）มีตามนี้ค่ะ

ここ→ここ　　　　　これ→こー　　こう→こげ　　このような→こげな　　このように→こげん

そこ→そこ　　　　　それ→そー　　そう→そげ　　そのような→そげな　　そのように→そげん

あそこ→あすこ　　　あれ→あー　　ああ→あげ　　あのような→あげな　　あのように→あげん

どこ→どこ、どこぞ　どれ→どー　　どう→どげ　　どのような→どげな　　どのように→どげん

⑶ だんだん！ไม่ได้แปลว่าค่อยๆ ที่แสดงความหมายเพิ่มระดับหรืออย่างไร

คำนี้แปลว่า ขอบคุณ ありがとうค่ะ เป็นคำพูดที่ตัวฟุมิเอะเองพูดบ่อยมากๆในเรื่อง

เหมือนชื่อเพลงประกอบละครเลยคือ ありがとうเลยค่ะ

ตัวอย่าง しげる「ご苦労さん…お母ちゃん」

布美枝「だんだん…お父ちゃん」

เป็นฉากตอนที่ฟุมิเอะคลอดลูกคนแรกค่ะ

หากเวลาไปเที่ยวแถวชิมาเนะก็ลองใช้ดูนะคะ

最後まで読んでくれてだんだん！